☂️ Cywilizacje Indii I Chin Mapa

Chiny to najludniejszy kraj świata i największy pod względem powierzchni w całości leżący w Azji. Jako zorganizowane państwo Chiny istnieją od 221 roku p.n.e., kiedy to zaczął się kształtować język chiński jednoczący ludy mieszkające na wschodzie Azji. Historia, kultura i tradycja zachowują ciągłość aż do dnia dzisiejszego. Mapa Starożytnych Indii oraz Chin Jessica Marczak 1D Wyglad Mapa Kolor niebieski-Indie Kolor zielony-Chiny Złotym wiekiem w Indiach były czasy panowania dynastii GUPTÓW. Literatura była spisywana językiem Ajrów, potocznie nazywany SANSKRYTEM. Najsłynniejszymi dziełami była WIELKA Aksai Chin is a disputed border area between China and India since 1950s. India claims that China has occupied approximately 38,000 sq. kms. area of Jammu Kashmir by constructing a road connecting Osiągnięcia starożytnych cywilizacji - Mezopotamii, Egiptu, Indii i Chin. Mezopotamia- to ziemia leżąca między dwiema rzekami: Tygrysem i Eufratem, stąd nazwa Międzyrzecze. W starożytności istniało na tym terenie wiele państw sumeryjskich, a później semickich. POWSTANIE PAŃSTWA W CHINACH WIDEO: Powstanie państwa w Chinach TESTY: https://learningapps.org/5793463 https://learningapps.org/15811040 Huang He , Rzeka Żółta The Best Uporządkuj Swoją Wiedzę Cywilizacje Indii I Chin Ideas . Cywilizacje indii i chin cele lekcji: W indiach powstały nowe religie, któ Kultura starożytnej Indii . Indie (z 4:50 min) Starożytne cywilizacje Indii i Chin. Тесты: Страны Азии: изобретения Китая и Индии. Игра Древней Индии. Культура и Цивилизация древней Индии. Starożytne Indie: osiągnięcia i wynalazki. 1. Najechał na Meksyk a zamieszkujących tam ludzi. wziął do niewoli. Natomiast kres cywilizacji Inków w 1531-1533 położyli Franciszek. Pizzaro i Diego Almagro. Na podbitych ziemiach zaczęto tworzyć kolonie hiszpańskie i. portugalskie, została zniszczona cywilizacja Ameryki Środkowej i Południowej, a. ludność zmuszano do pracy. Około 200 czytelnych map, które prezentują najważniejsze wydarzenia i zjawiska polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne. Oś czasu pozwala umiejscowić dane wydarzenia w określonym momencie historycznym, wspierając rozwój umiejętności związanych z posługiwaniem się chronologią. Dodatkowe informacje 4dnT. CYWILIZACJA INDII I CHIN W III tysiącleciu w dolinie rzeki Indus powstała nowa cywilizacja .W tym samym czasie nad rzekami Huang-ho i Jangcy powstaje cywilizacja chińska. Mieszkańcy nad rzekami budowali kanały się rolnictwem i II tysiącleciu nad Indus przywędrowało plemię Ariów,którzy podbili te ziemie i wprowadzili w społeczeństwie podział Indusem wyznawano hinduizm i wyznawali filozofię Konfucjusza Do głównych osiągnięć Chińczyków należy budowa Wielkiego Muru i wynalezienie papieru,porcelany i jedwabiu. liczba stron 11 Sprawdzian INDIE I CHINY Brak możliwości powrotu do pytań po udzieleniu każdym pytaniu będzie pokazana poprawna odpowiedz. 0% found this document useful (0 votes)11 views48 pagesOriginal TitleLO Indie i ChinyCopyright© © All Rights ReservedShare this documentDid you find this document useful?0% found this document useful (0 votes)11 views48 pagesLO Indie I ChinyOriginal Title:LO Indie i ChinyJump to Page You are on page 1of 48 You're Reading a Free Preview Page 8 is not shown in this preview. You're Reading a Free Preview Page 12 is not shown in this preview. You're Reading a Free Preview Pages 16 to 25 are not shown in this preview. You're Reading a Free Preview Pages 29 to 44 are not shown in this preview. Reward Your CuriosityEverything you want to Anywhere. Any Commitment. Cancel anytime. 1. 5. Indie i Chiny Indie Dzieje polityczne Półwysep Indyjski pierwotnie zasiedlony był przez Drawidów, którzy w III tysiącleciu stworzyli pierwszą cywilizację w dolinie Indusu. Podstawą gospodarki było rolnictwo, uprawa bawełny, hodowla bydła, wysoko rozwinięte rzemiosło i handel dalekosiężny. Cechą charakterystyczną kultury Indusu był wysoki stopień urbanizacji. Miasta budowane były według regularnego planu – ulice krzyżowały się pod kątem prostym i posiadały wyodrębnioną, silnie ufortyfikowaną cytadelę. Głównym materiałem budowlanym była cegła. Wznoszono z niej spichlerze, urządzenia portowe, dwukondygnacyjne budynki mieszkalne. Miasta posiadały rozbudowany system urządzeń kanalizacyjnych i wały przeciwpowodziowe. Początek II tysiąclecia przyniósł upadek cywilizacji miejskiej w dolinie Indusu. Do tej pory nie udało się ustalić jego przyczyn. W połowie II tysiąclecia do doliny Indusu wdarły się koczownicze plemiona Arjów. Arjowie narzucili Drawidom swoje panowanie, ale jednocześnie przejęli wiele z ich kultury. Stopniowo zmieniali tryb życia z koczowniczego na osiadły, a ludność uległa podziałowi na warstwy, które nazywamy warnami. Najwyższą stanowili kapłani, drugą warną byli władcy i wojownicy, trzecią szeroko rozumiana warstwa wytwórców (rolnicy, hodowcy bydła, rzemieślnicy i kupcy), ostatnią, czwartą stanowiła ludność służebna. Później warny ulegały podziałom na kasty, które stały się podstawową formą hinduskiej organizacji społeczeństwa. Członkowie tych samych kast to zamknięte wspólnoty terytorialne, zawodowe i kulturowe. W VI w. głównym ośrodkiem cywilizacji indyjskiej była dolina Gangesu. Istniało tutaj kilka państw, na czoło których stopniowo wysuwała się Magadha. W 320 r. władzę nad Magadhą objęła dynastia Maurjów (ok. 320-ok. 185 Jej najwybitniejszym przedstawicielem był Aśoka (ok. 300- ok. 232 który zdołał połączyć znaczną część Półwyspu Indyjskiego w jednolite, scentralizowane państwo. Zarządzał nim przy pomocy rozbudowanego aparatu biurokratycznego. Aśoka w swoich rządach kierował się moralną doktryną buddyzmu, opartą na harmonii i mającą zapewnić szczęście wszystkim ludziom. Panowanie dynastii Maurjów to okres wzrostu wpływów buddyzmu. Złoty wiek w dziejach Indii związany jest z panowaniem dynastii Guptów (IV-VI w. Ich państwo obejmowało całą północną część Półwyspu Indyjskiego i, w przeciwieństwie do państwa Maurjów, było konglomeratem państewek, którymi rządzili królowie skoligaceni z najwyższym władcą. W pierwszej połowie V w. północne Indie stały się celem najazdów Hunów. Jeszcze w VII w. Guptowie potrafili skutecznie powstrzymywać ich najazdy, ale w VIII w. najazdy i walki o sukcesję doprowadziły do rozpadu państwa i upadku dynastii. Miejsce dawnego imperium zajęły małe, zwaśnione ze sobą państwa, a Półwysep Indyjski pogrążył się w chaosie. Kultura i sztuka Indii Literatura. Kulturę starożytnych Indii możemy poznać w dużej mierze dzięki tekstom literackim, spisanym w języku Arjów, który nazywany sanskrytem. Najstarszym literackim dziełem indyjskim są księgi objawione – Wedy. Obejmują one ogromny zbiór dzieł o zróżnicowanej treści i formie. Są wśród nich pieśni, hymny i dialogi oraz tzw. mantry, czyli teksty odmawiane przy składaniu ofiar, komentarze religijne, omawiające znaczenie poszczególnych czynności rytualnych i pisma filozoficzne. Ich ustna wersja powstawała między 1500 a 800 r. a spisane zostały prawdopodobnie w IV w. Ze względu na ogromne znaczenie tekstów wedyjskich okres w dziejach Indii między rokiem 1500 a 500 nazywa się okresem wedyjskim. Najważniejszymi dziełami epickimi starożytnych Indii są Mahabharta (Wielka wojna Bharatów) i Ramajana (Marsz Ramy). Motywem przewodnim Mahabharaty jest wojna między dwoma spowinowaconymi rodami, spowodowana konfliktem na tle dynastycznym. Jej treść wzbogacona jest traktatami z zakresu prawa, moralności, filozofii i religii. Mahabharata jest największym poematem epickim na świecie. Ramajana jest eposem rycerskim, składającym się z 645 pieśni, których treść nawiązuje do wielkiej miłości króla Ramy do jego małżonki, ich tułaczkę po wygnaniu z królestwa oraz triumfalny powrót po pokonaniu wrogów i przeciwności losu. Religia. Religia hinduska miała charakter politeistyczny. Wśród licznych bóstw najwyższą czcią darzono boga wojny i żywiołów – Indrę, boga ognia – Agni oraz Waruna – opiekuna wód i porządku we wszechświecie. Wśród przekonań religijnych dużą rolę odgrywała wiara w życie pozagrobowe, a zwłaszcza przeświadczenie, że dostąpienie szczęścia w przyszłym życiu jest uzależnione od wypełniania obowiązków religijnych, np. składania ofiar. Wierzono, że dzięki ofiarom ludzie współuczestniczą z bogami w podtrzymywaniu ładu komicznego. Ofiary były również zadośćuczynieniem za popełnione winy. Skuteczność ich była jednak uzależniona od przestrzegania skomplikowanych rytuałów ofiarnych. Stąd ogromny wzrost znaczenia braminów – wyspecjalizowanych kapłanów, którzy zmonopolizowali kult religijny. W okresie od X do V w. braminizm był dominującą w Indiach formacją religijno-filozoficzną. W okresie braminizmu ostatecznie ukształtowała się indyjska koncepcja reinkarnacji, czyli wiara w wielokrotne odradzanie się człowieka. Śmierć jest tylko fazą przejściową między jednym a drugim wcieleniem. Oznacza oderwanie się duszy od ciała po to tylko, by mogła wcielić się w inną postać. O formie kolejnego wcielenia decydowała postawa moralna człowieka w dotychczasowym życiu. Mógł się odrodzić jako przedstawiciel wyższej kasty, ale mógł też zostać „zdegradowany” do poziomu zwierzęcia lub nawet rośliny. W opozycji do braminizmu narodził się buddyzm, który sprzeciwiał się zarówno rytuałom ofiarnym (zwłaszcza ofiarom ze zwierząt), jak również systemowi kastowemu. Jego twórcą był Siddharata Gautama (ok. 560-ok. 480 zwany Buddą, czyli „Oświeconym”. Urodził się w domu radży małego państewka leżącego na pograniczu Nepalu i Indii. Otrzymał doskonałe wykształcenie i żył w dostatku. W wieku 29 lat porzucił dotychczasowy tryb życia i rozpoczął wędrówkę w poszukiwaniu sensu istnienia. Prowadził życie w głębokiej ascezie. Wkrótce odkrył, że umartwianie się nie przybliża go do celu. Sens życia, śmierci i reinkarnacji odkrył dzięki trwającym si

cywilizacje indii i chin mapa